حنظله بادغیسی

حنظله بادغیسی (وفات 219/220ق) از نخستین شاعران و گویندگان زبان پارسی است كه در عهد طاهریان می‌زیست.نظامی عروضی از قول احمد بن عبدالله خجستانی «دیوان» شعری به حنظله بادغیسی نسبت می‌دهد. از اشعار وی تنها پنج بیت، شامل یك قطعه دو بیتی و یك مفرد به دست آمده است.
گروه : مشاهیر ملی
رشته : زبان و ادبیات فارسی
گرایش : شعر
زمان و علت فوت : تاریخ فوت حنظله بادغیسی در سال 219/220ق اتفاق افتاده است.
مشاغل و سمتهای مورد تصدی : حنظله بادغیسی در نیشابور بود و در دوره حكومت «عبدالله بن طاهر» می‏زیست. «حنظله‏» دیوان شعری داشته است و بنابه روایت «نظامی عروضی احمد بن عبدالله سجستانی‏» از امرای صفاریان دیوان او را دید و قطعه‏ای از آن را خواند، مضمون آن قطعه چنان در وی اثر گذاشت و به جسارت وی افزود كه به همت و عزم درآمد و از خر بندگی به امارت رسید. آن قطعه این است: مهتری گر به كام شیر درست شو خطر كن زكام شیر بجوی یا بزرگی و عز و نعمت و جاه یا چو مردانت مرگ رویاروی
همفکران فرد : نظامی عروضی از قول احمد بن عبدالله خجستانی «دیوان» شعری به حنظله بادغیسی نسبت می‌دهد. از اشعار وی تنها پنج بیت، شامل یك قطعه دو بیتی و یك مفرد به دست آمده است